Vrijheid, blijheid

Ik begin met een beetje zen

De voorbije weken waren voor iedereen een uitdaging… wij klagen absoluut niet, want wij lijken zowat de enigen in Europa die nog mogen gaan en staan waar we willen, binnen de landsgrenzen weliswaar. Er zijn maar een paar weken voorbijgegaan, maar jullie zullen het allemaal met mij eens zijn dat het lijkt alsof er zóveel is gebeurd….

Ik ben hier op die enkele weken tijd van absoluut vertrouwen naar totaal ongeloof en onbegrip gegaan, en dan weer even terug, om nu ergens in het midden te hangen. Een vreemde gewaarwording, want ik ben over het algemeen een redelijk ‘constant’ persoon, niet zo heel makkelijk van mijn stuk te brengen. Maar daar bracht corona dus even verandering in, en wel voornamelijk door wat als een clash aanvoelde tussen de zeer restrictieve aanpak in het grootste deel van Europa, en de afwijkende Zweedse. Vrijheid, ja, blijheid – nee, dat bracht het mij niet. Want terwijl ik intensief het nieuws volgde uit België en andere Europese landen en daar heel verregaande actie zag, werd ik bozer en bozer om wat ik hier ervoer als een totaal gebrek aan daadkracht. Lange tijd kwam hier in de media eigenlijk maar 1 stem aan bod, die weliswaar een hele organisatie vertegenwoordigde, en deze stem bleef keer op keer zeggen dat beperkte maatregels voldoende waren om de corona-epidemie in te dijken. Er werd druk gecommuniceerd over de verregaande economische maatregels, maar naar de gekozen ‘medische’ strategie – groepsimmuniteit? – bleef het gissen, nu nog steeds trouwens. Ik volgde als een halve bezetene alle persconferenties en zag alleen maar gigantische verschillen met België en de buurlanden, en ik merkte dat mijn gevoel heel erg overhelde naar de Belgische kant. En nog een vreemdere gewaarwording, mijn ratio had niet langer de overhand! Daniel heeft hier in huis zijn mannetje moeten staan, want hij kreeg als ‘eerstelijns-Zweed’ al mijn frustraties over zich heen.

Ondertussen ben ik gelukkig weer wat ouder en wijzer, voor zover dat kan in enkele weken (en vermoedelijk ook heel wat grijzer). Ik denk dat de verschillen voor een groot deel te verklaren zijn door cultuur en gewoontes. Zweden hebben een ongelofelijk vertrouwen in hun regering, dat is bijna aandoenlijk. Ze hebben geleerd dat hun land altijd voor hen zorgt, en ze maken zich dus weinig zorgen zolang de berichten die de overheid verspreidt niet alarmerend zijn. Vrijheid wordt hier als heel belangrijk ervaren, en de regering spoort mensen vooral aan om op vrijwillige basis de juiste keuze te maken: vermijd contact met risicogroepen en blijf thuis als je ziek bent. Elk individu zorgt op die manier voor een sterke samenleving. Raar maar waar, die burgerzin werkt hier – en dat is verfrissend. Mensen nemen hun verantwoordelijkheid zonder dat daarvoor gedreigd moet worden met boetes of gevangenisstraffen, en lopen er niet de kantjes af. Wat niet wegneemt dat ik het verontrustend blijf vinden dat de ziekenhuizen hier veel minder en ook later voorbereid lijken te zijn dan bv in België en dat social distancing hier eigenlijk nog weinig wordt toegepast (want het wordt nog niet op grote schaal aangeraden wegens ‘nog niet nodig’). Hopelijk is de natuurlijke social distancing die hier sowieso groter is dan in de meeste andere landen voldoende 😉

De algemene consensus lijkt hier dat het op langere termijn een zwaardere belasting is voor de samenleving als je die samenleving te vroeg volledig op slot doet en zo gigantische economische verliezen creëert. Ik hou er mij buiten en ga geen discussies meer aan, want ik kan als leek onmogelijk inschatten wat de juiste aanpak is. Ik kan alleen maar hopen dat de gekozen aanpak de juiste blijkt voor dit land. Bizar wel om gisteren nog gewoon te gaan lunchen op restaurant, we voelden ons een beetje illegaal zonder dat we iets verkeerds deden. 🤠

Maar! Genoeg corona! We hebben hier de laatste weken niet stilgezeten, we laten jullie van in jullie kot meegenieten van enkele uitstapjes. Heel veel moed en sterkte de komende weken, wij denken aan jullie!!


Wandeling langs meer Mäseln. Bizar fenomeen: de rand van het meer was bevroren in scherven, en dat ijs leek te ‘zingen’
Hoorde ik zowaar onze twee meisjes verkondigen dat dit een TOFFE wandeling was??
De eerste picnic van het jaar. Néé we hebben geen worst gebakken. Ok, de dag nadien wel, op ons terras. Met cava erbij.
De nichtjes kijken vol bewondering naar de downhilltruukjes van de neef. Mijn mountainbike mocht weer van stal, nu ik nog.

Stockholm

Ons zonovergoten pre-coronaweekendje in Stockholm in enkele beelden:

Blij dat we niet in het hotel met de groene parasols logeerden 💩
De oude stad
Typisch: net als wij in Stockholm waren was Greta in Brussel.
Foodie heaven!
Een winkel met enkel lakrits (drop, en liefst nog hele zoute) 🤮
Globen by night. Heerlijk optreden van Ricky Gervais!

Struisvogelalarm

Elk land zijn eigen stijl, dat is ons nu wel duidelijk. Terwijl zowat heel Europa in hele of halve lockdown gaat, verandert er in Zweden bitter weinig. Begin deze week – is dat werkelijk nog maar 6 dagen geleden?! – was ik nog heel gerust in de Zweedse aanpak, want terwijl de meeste landen samenscholingen van meer dan 1000 personen begonnen te verbieden, werd dat hier meteen op 500 gezet. Sterk, dacht ik, gedurfd! Verstandig ook, en de gemiddelde Zweed is redelijk gedisciplineerd, dus: komt wel goed!

Ondertussen zijn we wakker geworden in een andere wereld, en zelfs België – mijn eigen land, dat ik misschien verkeerdelijk nogal vaak beschuldig van laksheid, eindeloos getalm en gebrek aan politieke moed – doet zijn uiterste best om dit beest te verslaan. Alleen, in mijn nieuwe thuisland blijft het oorverdovend stil in deze discussie, en ik vind dat elke dag meer hallucinant.

Het aantal besmettingen en het verloop van de verspreiding loopt hier gelijk met andere landen, maar van strenge maatregelen is (nog) geen sprake. Bedrijven, scholen, crèches, winkels, cafés, restaurants, sportclubs…. alles blijft gewoon open, en mensen passen hun gedrag nauwelijks aan. Ja, de regering vraagt ons om onze handen goed te wassen, en thuis te blijven als we ziek zijn. ‘Social distancing’ wordt echter niet aangemoedigd vanuit de overheid.

Bedrijven beginnen nu zelf wel initiatieven te nemen, maar bij gebrek aan een algemene richtlijn verloopt dat heel arbitrair. Zo moet mijn schoonmoeder, die teamlead is in een telecombedrijf, nu op eigen houtje gaan bepalen of iemand al dan niet mag komen werken na bv een reis naar Italië/Spanje/Oostenrijk/waar dan ook, of na contact met een besmet persoon. Zij is geen expert, en ik vind het ongelofelijk dat van haar verwacht wordt dat zij deze beslissingen neemt. Ze vertelde vandaag dat een risicogeval in afzondering werd geplaatst, op het werk, in een eigen kantoor. Well done!

Ik hoop van harte dat ik mij voor niks ontzettend verbaas over deze afwachtende houding.

Update: in een persconferentie daarnet werd dan tóch een belangrijke maatregel aangekondigd: er is budget vrijgemaakt om een informatiecampagne op te starten. Hoezee, we’ll be fine!

Voor het land dat zó gesteld is op het Eurovisiesongfestival: Sweden, 0 points.

Smålltown smålltalk

De lente is in het land! Ze werd vorige week eventjes onderbroken door enkele dagen sneeuw, maar voor de rest merken we duidelijk dat de dagen langer worden, hoezee! Al moet ik eigenlijk zeggen dat ik weinig last heb gehad van de donkere maanden. Enkel december was rotslecht en de Zweden hebben veel geklaagd over het weer (praten over het weer is hier een beetje de nationale sport heb ik de indruk) maar ik heb het niet als erger dan een typisch Belgische decembermaand ervaren. Donker, somber, grijs. Klinkt bekend, toch?

Waarom makkelijk als het ook moeilijk kan?
Een kleuterklasje aan het sleeën in het park

Nu het warmer wordt, zit ‘skridskotisdag’ er op voor de kinderen. De plaatselijke bandyclub organiseert tijdens de koude wintermaanden 1 keer per week een schaatsmiddag, en alle lagereschoolkinderen die dat willen worden na de middag op school opgepikt en naar de schaatsbaan gebracht. Uiteraard krijgen ze daar uitgebreid vieruurtje (er zou eens een kind moeten tussenzitten dat al 2u niks heeft gegeten 😳 ) en worden dan losgelaten op het ijs. Onze kinderen hebben nog geen eigen schaatsen en helm, maar die kunnen ze gewoon lenen. De eerste keer ging het zozo, maar na enkele weken lukt dat schaatsen al best goed.

Zelf focus ik me meer op de binnenversie van bandy, oftewel ‘innebandy’ – floorball. Ik speel bij een ploeg met een leuke mix aan speelsters, waaronder een heel deel speelsters die vroeger op een behoorlijk niveau hebben gespeeld maar die geen zin meer hadden om zoveel op te geven voor hun sport. Heel relaxte sfeer dus, zonder enige verplichting en slechts 1 training per week, maar de trainingen zijn erg pittig en het niveau is best hoog. Tof! Met de matchen meedoen is nog wat hoog gegrepen, al hoop ik stiekem dat ik tegen volgend seizoen misschien meekan. Witches, Strijtem zou zó op hun doos krijgen van mijn nieuwe ploeg 😉

En had ik al gezegd dat mijn luie dagen geteld zijn? Juist ja, ik ben weer aan het werk! Ik werk bij een bedrijf dat webshops, websites en allerhande digitale producten ontwikkelt, en dat zich nu zoveel mogelijk focust op zgn greentech-bedrijven die werken rond duurzaamheid. Ze zijn zelf erg begaan met sociale duurzaamheid en dat vertaalt zich in een heel moderne houding naar hun personeel: een voltijdse werkweek bedraagt 30u en daarenboven mag iedereen 42 vakantiedagen opnemen. Er is veel ruimte voor overleg en ontwikkeling, en iedereen werkt van waar hij/zij wil. Ik heb nu bv een collega die al 3j rondreist en dat combineert met zijn programmeerwerk, en collega’s die werken vanuit Spanje, Oostenrijk en Tokyo. Het is nog een beetje vroeg om al te zeggen wat ik van mijn job vind – ik ben me nog volop aan het inwerken – maar de filosofie en de waarden van het bedrijf zijn me alleszins op het lijf geschreven, wat dachten jullie 😎!

Ik heb blijkbaar een eigen bedrijf hier, poeh! (2de kolom, onderste deel).

Ons kantoor is deel van een hippe coworking space, toevallig (nu ja…) dezelfde als die waar Daniel ook een plek huurt. Het voelt bij momenten een beetje als werken in een Starbucks of zo, en dan bedoel ik niet als barista maar als klant. Ik moet nog een beetje wennen aan dat hypersociale gedoe na enkele maanden ‘isolement’ thuis 😊 Gelukkig kon ons minitripje naar België van enkele weken geleden me al een beetje voorbereiden om terug onder de mensen te zijn. Héérlijk om iedereen weer terug te zien en weer gewoon te kunnen rondhangen met mensen die ons echt kennen, zonder de verplichte introducties te moeten afwerken die onvermijdelijk verbonden zijn aan nieuwe gezichten en nieuwe contacten. Mijn ‘sociale’ batterijen waren nog lang niet leeg, maar na ons tripje waren ze alleszins weer helemaal volgeladen. Ook tof voor Lina en Maja om oma, hun vriendjes en oude school terug te zien en te merken dat zij zeker nog thuis zijn in België. En ikzelf, ik weet nu helemaal dat ik gewoon twéé plekken heb waar ik helemaal thuis ben, luxe! 😊

Zaventem! Coronamaskers spotten!
Op bezoek bij Inge en Maarten. Wie zijn die dametjes die daar onze chips kwamen pikken??
Geen topkwaliteit (Italiaanse brol?) maar wel een zalige foto! Logeren bij Olivia en Lucia en samen nog een keertje naar t Schooltje van Oppem!

onze mini-GVR

Al 8! Benieuwd of er in de toekomst nog meer ‘brigtjes’ zullen verschijnen van mijn gastblogger hier, en of ik het dan ga kunnen laten om te verbeteren 🙂

Lina, jou 8 jaar geleden op de wereld zetten was geen cadeau, maar al wat er na kwam ging zó makkelijk!

Ik denk echt dat jij een beetje DNA van Daniel hebt gekrabd, dan een beetje van dat van mij, dat je de beste bouwstenen hebt uitgezocht, er je eigen sausje hebt overgegoten en dat je geworden bent wie je bent – de allerbeste versie van jezelf, een betere versie dan Daniel en ik kunnen zijn. Op heel veel vlakken kan ik niet aan jou tippen, want het lieflijke, charmante, sterke dametje dat je nu al bent, dat ben ik nooit geweest.

Zo lief, en schrander, met bakken fantasie waarvan ik hoop dat ze nooit verloren gaat. Jij kan alles aan, en alles lijkt makkelijk voor jou. Toen je er als kleine peuter een zusje bij kreeg was jij vanaf dag één de beste zus die Maja ooit kon hebben. Nul jaloezie, integendeel, als geen ander kan jij Maja met engelengeduld jouw wereld laten zien (en ok, heel af en toe komt daar eens wat duw-en trekwerk bij te kijken, je bent dan tóch mijn dochter 😉 ).

Wij bewonderen jou elke dag Lina, blijf wie je bent! Gelukkige verjaardag!

Brigtje van Lina .

Dag iedereen ,vandaag ben ik geen 7jaar maar8 jaar .(10na 8 jaar).Ik heb  veel gespeeld  (heel veel met vriendinnen).Me echt ge amuzeerd  .Echt leuk hier in zweden .Heeeeeeeeeeeel leuk super leuk (soms niet)  /Lina.Daaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaag!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!.kusjes van Lina

De buitenlander & de zusjes

Ik weet het, het is absurd. Onze 2 auto’s zijn officieel geregistreerd in Zweden en hebben nu een Zweedse nummerplaat, en ik mis onze Belgische versies. Vraag mij niet waarom, maar zolang ik hier kon rondrijden als ‘buitenlander’ leek alles nog… tijdelijk? Niet echt? Makkelijk omkeerbaar? En dat vond ik best. Nu, ineens, door dat klein stukje administratie dat niks uitmaakt, is alles precies ECHT. Begrijp mij niet verkeerd, ik ben blij met ons leven hier, maar een deel van mijn leven speelt zich nog steeds af in België, toch in mijn hoofd, en dat is nu ineens een stuk verder weg.

Uit meer praktische overwegingen vond ik die Belgische nummerplaten ook wel handig want stel nu – puur hypothetisch uiteraard! – dat ik per ongeluk op het voetpad rij  ipv op de rijweg, dan kijkt iedereen niet zó raar op als ze zien dat het een Belg is. Stél. In het echt zou zoiets mij nooit overkomen natuurlijk, nee. Nee!

Mix & match

Iets anders dan – de zusjes! Voor we gingen verhuizen zeiden we vaak tegen elkaar dat waar we ook terecht zouden komen, Lina en Maja tenminste altijd elkaar zouden hebben. En hoewel ze allebei best wat speelkameraadjes hebben hier, zijn zij samen toch nog steeds het sterkste duo. Wij hebben er – letterlijk – geen kind aan. Uren en uren en uren spelen ze samen. Ik luisterde onlangs naar een podcast over tweede kinderen en daar kwamen heel wat verhalen in aan bod over rivaliteit, jaloezie, ruzies en scheve verhoudingen tussen jonge broertjes en zusjes, en ik herkende er nauwelijks iets van. Akkoord, we horen hier af en toe wel eens de klassieke ‘dat is niet eerlijk’, maar voor de rest kussen wij onze pollekes dat die twee elkaar zo kunnen entertainen.

Facetimen met nichtje Lucia en over Zwitserse/Zweedse grenzen heen samen met de Playmobil spelen
Gelukkig waren de onderbroeken in dit geval proper. Ik zou kunnen beweren dat dat altijd zo is maar liegen mag niet.
Lang geleden maar er viel deze week nog eens een beetje sneeuw!
Ik zou het wel tof vinden moesten stewardessen er in het echt zo bijlopen.
Jawel, Maja kan dat, op een foto staan zonder scheel te kijken en/of haar tong uit te steken, alleen niet elke dag.

O ja, op het jobfront beweegt er het één en het ander – binnenkort meer daarover. Nu eerst nog even genieten van zon, sneeuw(tje) en ijs!

Schoolbergje
Terug kort haar, net nu het weer kouder is. Timing is everything.

En français s’il vous plaît

Er is misschien toch nog hoop voor het Frans van Lina en Maja! Ze leren het hier gewoon onbewust. Zweeds moeilijk? Think again. Wie Frans kent kan hier meteen een mondje meebabbelen. Vanuit mijn comfortabele fåtölj (of is het nu een schäslong?) bel ik naar een restaurang om een tafeltje voor 2 te boeken. Misschien kunnen we eerst in de foajé een drankje nuttigen? Dan kunnen we op ons gemak het meny bekijken en zien of ze pommes frites met majonnäs serveren, daar heb ik als rasechte Belg nl een fäbless voor. Enzovoort. Iedereen nog mee? (fåtölj is echt waar een fauteuil, en een schäslong wel degelijk een chaise longue. En foajé ziet er uit alsof een kind van 5 het heeft uitgevonden maar het is een foyer)

Blijft grappig, dat mislukt Frans, vooral omdat niemand lijkt door te hebben dat het Frans is. Onlangs hoorde ik Angèle op de radio, die werd aangekondigd als ‘Angellez’ 😊

Weer even geleden dat ik hier nog eens iets gepost heb, merk ik.  Ik zou volgens de gangbare normen kunnen zeggen dat het drukdrukdruk was, maar dat valt nogal mee hier 😊 Ik zoek werk, en dat is een beetje een frustrerende bezigheid. Waar ik in België heel makkelijk werd uitgenodigd op gesprekken (waar vaak ook een aanbod uit voortvloeide) ligt dat hier toch anders. Misschien omdat ik iets minder gericht zoek, of omdat solliciteren hier gewoon anders werkt…? Ik weet het niet, feit is alleszins dat solliciteren traaaaaaaaaaaag gaat en dat veel via een netwerk lijkt te gaan. En laat ik daar nu net een bloedhekel aan hebben, aan professioneel netwerken… 🙄

Maar – de zon die we in december nauwelijks te zien kregen, doet nu in januari extra haar best en dus laat ik het solliciteren voor wat het is en zwerf ik rond in de buurt. Mijn oriëntatie blijft abominabel (da’s zeker ook een woord dat ik in het Zweeds kan gebruiken 😉 ) en ik blijf dus regelmatig verloren lopen. Lang leve google maps – al kunnen sommigen zelfs dan nog verloren lopen, nee ik noem geen namen en ja, uiteindelijk geraak ik altijd weer thuis 😊

Het is een hele milde winter, we hebben nog nauwelijks sneeuw en natuurijs gezien. Alle ijsbrekers van de Zweedse marine zijn werkloos, een unicum blijkbaar (en daar moet ik dus ook al geen sollicitatiebrief naar sturen 😉 ). Global warming slaat hier hard toe. Hopelijk in februari en maart nog een echte winter!  

Zwederlands
Een willekeurig wandelingetje
Joggen is hier geen lachertje, op en neer! (lang leve de vlakke loopband 🙂 )
Lina en Maja gaan zelf aan de slag in de keuken en leren meteen ook iets bij over windenergie
De bovenverdieping is omgetoverd in Playmobilland. Hier een complexe opstelling van een verjaardagsfeestje. Tof feestje precies, iedereen mooi op een rij en een geblesseerde kleuter op een kruiwagen 🙂

Vakantie!

Elk jaar hebben wij oprecht de ambitie om mooi op tijd kerstwensen naar iedereen te versturen, om dan ook elk jaar weer te zeggen ‘ach, nieuwjaarswensen zijn eigenlijk beter!’ en er dan nóg niet in te slagen deze tijdig de deur uit te krijgen. Dus! Bij deze: onze allerbeste wensen voor 2020! Volgend jaar nieuwe poging 🙂

Kaartjes die nu nog niet zijn toegekomen zijn zéker verloren gegaan in de post, écht waar 😇

Enkele beelden van de voorbije weken, om de kerstvakantie mee af te sluiten (wij kregen 2 daagjes extra dit jaar!).

De Sint heeft zijn weg gevonden helemaal tot hier in Zweden!! Let vooral op de Spaanse touch 😉

Ja die hotdogs (‘korv’) … élke gelegenheid is goed om die te eten. Je vindt ze OVERAL, en als mensen elkaar ergens ontmoeten steken ze overal vuurtjes aan om worstjes – die iedereen ook altijd bij heeft?? – te bakken. Of – nog erger – je maakt ze thuis klaar en neemt ze mee in een thermos. (Daar trek ik mijn grens).

Op deze foto zie je Maja en Lina op het kerstfeestje op school. Een beetje een vreemde bedoening, de kinderen zongen samen enkele liedjes, ondertussen werden de barbecues aangestoken, en meteen daarna begon iedereen fanatiek enkele hotdogs te eten om dan netjes na 45min weer te vertrekken. Daniel en ik overwegen om volgend jaar wat Belgische bieren te importeren en een drankstalletje te bemannen. Ik vrees dan wel dat we de kinderbescherming op ons dak gaan krijgen want alcohol is op een school strikt verboden.

Als er sneeuw voorspeld wordt dan valt die ook elke keer echt, in dit geval 3mm!

De koning van het bos (of zoiets)! Volgend jaar in onze tuin?

Spelen in het donker, dat vindt niemand hier raar. En het heeft wel iets!

Maja leert Daniel hoe het moet. Het kan ook omgekeerd geweest zijn, ik bleef ver uit de buurt 😉

Juleljus

Eén van Lina’s eisen voor ons nieuwe huis was een voortuin om kerstverlichting in te kunnen hangen. We hebben ons best gedaan en zijn tevreden met het resultaat, maar alles kan beter – ziehier de versie van een huis hier 10km verderop in Hällestad (begin te kijken vanaf min 1.30):

Geweldig! Een loop van 9 minuten, met aangepaste muziek op een eigen radiokanaal. We zijn gisteren de volledige 9 minuten blijven kijken en het was fantastisch. Kitsch, akkoord, maar ook gewoon keitof. Ik denk dat we volgend jaar onze eigen decoratie wat zullen moeten pimpen … Zalig kerstfeest iedereen!