Smålltown smålltalk

De lente is in het land! Ze werd vorige week eventjes onderbroken door enkele dagen sneeuw, maar voor de rest merken we duidelijk dat de dagen langer worden, hoezee! Al moet ik eigenlijk zeggen dat ik weinig last heb gehad van de donkere maanden. Enkel december was rotslecht en de Zweden hebben veel geklaagd over het weer (praten over het weer is hier een beetje de nationale sport heb ik de indruk) maar ik heb het niet als erger dan een typisch Belgische decembermaand ervaren. Donker, somber, grijs. Klinkt bekend, toch?

Nu het warmer wordt, zit ‘skridskotisdag’ er op voor de kinderen. De plaatselijke bandyclub organiseert tijdens de koude wintermaanden 1 keer per week een schaatsmiddag, en alle lagereschoolkinderen die dat willen worden na de middag op school opgepikt en naar de schaatsbaan gebracht. Uiteraard krijgen ze daar uitgebreid vieruurtje (er zou eens een kind moeten tussenzitten dat al 2u niks heeft gegeten 😳 ) en worden dan losgelaten op het ijs. Onze kinderen hebben nog geen eigen schaatsen en helm, maar die kunnen ze gewoon lenen. De eerste keer ging het zozo, maar na enkele weken lukt dat schaatsen al best goed.

Zelf focus ik me meer op de binnenversie van bandy, oftewel ‘innebandy’ – floorball. Ik speel bij een ploeg met een leuke mix aan speelsters, waaronder een heel deel speelsters die vroeger op een behoorlijk niveau hebben gespeeld maar die geen zin meer hadden om zoveel op te geven voor hun sport. Heel relaxte sfeer dus, zonder enige verplichting en slechts 1 training per week, maar de trainingen zijn erg pittig en het niveau is best hoog. Tof! Met de matchen meedoen is nog wat hoog gegrepen, al hoop ik stiekem dat ik tegen volgend seizoen misschien meekan. Witches, Strijtem zou zó op hun doos krijgen van mijn nieuwe ploeg 😉

En had ik al gezegd dat mijn luie dagen geteld zijn? Juist ja, ik ben weer aan het werk! Ik werk bij een bedrijf dat webshops, websites en allerhande digitale producten ontwikkelt, en dat zich nu zoveel mogelijk focust op zgn greentech-bedrijven die werken rond duurzaamheid. Ze zijn zelf erg begaan met sociale duurzaamheid en dat vertaalt zich in een heel moderne houding naar hun personeel: een voltijdse werkweek bedraagt 30u en daarenboven mag iedereen 42 vakantiedagen opnemen. Er is veel ruimte voor overleg en ontwikkeling, en iedereen werkt van waar hij/zij wil. Ik heb nu bv een collega die al 3j rondreist en dat combineert met zijn programmeerwerk, en collega’s die werken vanuit Spanje, Oostenrijk en Tokyo. Het is nog een beetje vroeg om al te zeggen wat ik van mijn job vind – ik ben me nog volop aan het inwerken – maar de filosofie en de waarden van het bedrijf zijn me alleszins op het lijf geschreven, wat dachten jullie 😎!

Ons kantoor is deel van een hippe coworking space, toevallig (nu ja…) dezelfde als die waar Daniel ook een plek huurt. Het voelt bij momenten een beetje als werken in een Starbucks of zo, en dan bedoel ik niet als barista maar als klant. Ik moet nog een beetje wennen aan dat hypersociale gedoe na enkele maanden ‘isolement’ thuis 😊 Gelukkig kon ons minitripje naar België van enkele weken geleden me al een beetje voorbereiden om terug onder de mensen te zijn. Héérlijk om iedereen weer terug te zien en weer gewoon te kunnen rondhangen met mensen die ons echt kennen, zonder de verplichte introducties te moeten afwerken die onvermijdelijk verbonden zijn aan nieuwe gezichten en nieuwe contacten. Mijn ‘sociale’ batterijen waren nog lang niet leeg, maar na ons tripje waren ze alleszins weer helemaal volgeladen. Ook tof voor Lina en Maja om oma, hun vriendjes en oude school terug te zien en te merken dat zij zeker nog thuis zijn in België. En ikzelf, ik weet nu helemaal dat ik gewoon twéé plekken heb waar ik helemaal thuis ben, luxe! 😊