Al 8! Benieuwd of er in de toekomst nog meer ‘brigtjes’ zullen verschijnen van mijn gastblogger hier, en of ik het dan ga kunnen laten om te verbeteren 🙂
Lina, jou 8 jaar geleden op de wereld zetten was geen cadeau, maar al wat er na kwam ging zó makkelijk!
Ik denk echt dat jij een beetje DNA van Daniel hebt gekrabd, dan een beetje van dat van mij, dat je de beste bouwstenen hebt uitgezocht, er je eigen sausje hebt overgegoten en dat je geworden bent wie je bent – de allerbeste versie van jezelf, een betere versie dan Daniel en ik kunnen zijn. Op heel veel vlakken kan ik niet aan jou tippen, want het lieflijke, charmante, sterke dametje dat je nu al bent, dat ben ik nooit geweest.
Zo lief, en schrander, met bakken fantasie waarvan ik hoop dat ze nooit verloren gaat. Jij kan alles aan, en alles lijkt makkelijk voor jou. Toen je er als kleine peuter een zusje bij kreeg was jij vanaf dag één de beste zus die Maja ooit kon hebben. Nul jaloezie, integendeel, als geen ander kan jij Maja met engelengeduld jouw wereld laten zien (en ok, heel af en toe komt daar eens wat duw-en trekwerk bij te kijken, je bent dan tóch mijn dochter 😉 ).
Wij bewonderen jou elke dag Lina, blijf wie je bent! Gelukkige verjaardag!
Dag iedereen ,vandaag ben ik geen 7jaar maar8 jaar .(10na 8 jaar).Ik heb veel gespeeld (heel veel met vriendinnen).Me echt ge amuzeerd .Echt leuk hier in zweden .Heeeeeeeeeeeel leuk super leuk (soms niet) /Lina.Daaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaag!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!.kusjes van Lina
Ik weet het, het is absurd. Onze 2 auto’s zijn officieel geregistreerd in Zweden en hebben nu een Zweedse nummerplaat, en ik mis onze Belgische versies. Vraag mij niet waarom, maar zolang ik hier kon rondrijden als ‘buitenlander’ leek alles nog… tijdelijk? Niet echt? Makkelijk omkeerbaar? En dat vond ik best. Nu, ineens, door dat klein stukje administratie dat niks uitmaakt, is alles precies ECHT. Begrijp mij niet verkeerd, ik ben blij met ons leven hier, maar een deel van mijn leven speelt zich nog steeds af in België, toch in mijn hoofd, en dat is nu ineens een stuk verder weg.
Uit meer praktische overwegingen vond ik die Belgische nummerplaten ook wel handig want stel nu – puur hypothetisch uiteraard! – dat ik per ongeluk op het voetpad rij ipv op de rijweg, dan kijkt iedereen niet zó raar op als ze zien dat het een Belg is. Stél. In het echt zou zoiets mij nooit overkomen natuurlijk, nee. Nee!
Mix & match
Iets anders dan – de zusjes! Voor we gingen verhuizen zeiden we vaak tegen elkaar dat waar we ook terecht zouden komen, Lina en Maja tenminste altijd elkaar zouden hebben. En hoewel ze allebei best wat speelkameraadjes hebben hier, zijn zij samen toch nog steeds het sterkste duo. Wij hebben er – letterlijk – geen kind aan. Uren en uren en uren spelen ze samen. Ik luisterde onlangs naar een podcast over tweede kinderen en daar kwamen heel wat verhalen in aan bod over rivaliteit, jaloezie, ruzies en scheve verhoudingen tussen jonge broertjes en zusjes, en ik herkende er nauwelijks iets van. Akkoord, we horen hier af en toe wel eens de klassieke ‘dat is niet eerlijk’, maar voor de rest kussen wij onze pollekes dat die twee elkaar zo kunnen entertainen.
Facetimen met nichtje Lucia en over Zwitserse/Zweedse grenzen heen samen met de Playmobil spelen Gelukkig waren de onderbroeken in dit geval proper. Ik zou kunnen beweren dat dat altijd zo is maar liegen mag niet. Lang geleden maar er viel deze week nog eens een beetje sneeuw! Ik zou het wel tof vinden moesten stewardessen er in het echt zo bijlopen. Jawel, Maja kan dat, op een foto staan zonder scheel te kijken en/of haar tong uit te steken, alleen niet elke dag.
O ja, op het jobfront beweegt er het één en het ander – binnenkort meer daarover. Nu eerst nog even genieten van zon, sneeuw(tje) en ijs!
SchoolbergjeTerug kort haar, net nu het weer kouder is. Timing is everything.
