Maja, min Maja

Eigenlijk is het Mio, min Mio maar ik beroep me op dichterlijke vrijheid om dat eventjes aan te passen.

(Wie hier enkel meeleest om meer te weten te komen over Zweden stopt hier beter.)

Ineens is Maja 6. 6! Het is een torenhoog cliché dat helemaal klopt: de tijd vliegt. En tegelijkertijd ook niet…want ik herinner me die ellenlange onderbroken en vele slapeloze nachten waar geen einde aan kwam, de tergend lange dagen waarbij ik wanhopig probeerde om dat vatje buskruit te ontmijnen en te begrijpen wat er mis was, … ja, we hebben onze peren gezien met onze kleine rat. Die eerste jaren waren op zijn zachtst gezegd een uitdaging. Het waren –  net als Maja zelf – jaren met heel veel hoogtes en ook heel wat laagtes. We waren héél moe, en we zaten vaker dan ons lief was met onze handen in ons haar (dat tijdens die jaren trouwens opvallend veel grijzer is geworden 😮 ).

Maar  – gelukkig is er een hele grote maar in dit verhaal die de voorgaande paragraaf met het grootste gemak van tafel veegt – wàt een schitterend kind is onze Maja.

Zó grappig en energiek, en schattig, en lief, en enthousiast, en pienter. Ontzettend inventief en helemaal gek, op de beste manier, en wij zijn allemaal helemaal gek op haar. Barstend van het zelfvertrouwen, en altijd helemaal zichzelf. Hoe zalig is dat?!

We maken nog veel te vaak de fout om onze 2 kinderen te vergelijken (het is bijna onmogelijk om dat niet te doen!) maar dat gaat niet want zoals Maja is er werkelijk maar één.

Gelukkige verjaardag Majamuis!