Wie zoekt….

…die loopt toch nog verloren. Die oriëntatie, dat blijft een probleem voor mij. en het wordt er niet beter op. Mooi bruggetje naar de volgende paragraaf!

…want ook: wie zoekt, die doet misschien aan oriëntering, Ik kende het helemaal niet (bij mijn weten bestaat dit in België niet?) maar het is een druk beoefende sportdiscipline hier. Simpel uitgelegd is het een combinatie van joggen (of sprinten bij de iets meer gevorderden) en kaartzoeken. Op een topografische kaart worden punten aangeduid waar zich verschillende controlepunten bevinden, en die moet je in een bepaalde volgorde zoeken. Bij wedstrijden doe je dit zo snel mogelijk. Meestal worden dergelijke ‘banen’ (het parcours) uitgezet in een bos, maar in principe kan het overal. Je kiest zelf of je paadjes volgt en omweg maakt, of gewoon recht op de bestemming afgaat, dwars door de begroeiing. Tegenwoordig is er slimme technologie die het makkelijk maakt om alles snel en efficiënt te controleren: elke loper heeft een staafje met een scanner in dus kan je elk controlepunt gewoon ‘scannen’.

Het driehoekje is het startpunt en de dubbele cirkel het eindpunt. De controlepunten staan aangeduid in de cirkels.

De typisch oranjewitte controlepunten waar iedereen naar zoekt. Deze zit heel zichtbaar ‘verstopt’ langs een makkelijk parcours, vaak zitten ze ergens achter een boom of een grote steen, weg van de paadjes.

Vorig jaar in de zomer vond hier in Östergötland, de regio waar wij wonen, O-ringen plaats: de grootste meerdaagse oriënteringswedstrijd ter wereld die elk jaar ergens in Zweden georganiseerd wordt (ok, niet elk jaar want deze zomer is er voor het eerst in 55 jaar geen editie). Wij waren toevallig op vakantie toen de laatste etappes van de editie 2020 werden afgewerkt in Finspång en Norrköping. 20 000 deelnemers uit hele de wereld maar toch voornamelijk uit de Scandinavische landen liepen dwars door de bossen in heel bizarre patronen van controlepunt naar controlepunt. En dat gaat snel… Tove Alexandersson, de beste vrouwelijke atlete, is trouwens een beetje een ster hier en een heel erg goeie loopster, en bovendien ook nog eens wereldkampioene in langlauforiëntering. Want juist, dat bestaat ook, benieuwd hoeveel atleten je daarin moet kunnen verslaan on wereldkampioen te worden 😉

Lina en Maja zijn nu al een tijdje lid van de plaatselijke club en trainen elke week mee. Maja is eigenlijk nog wat jong om te kunnen kaartlezen (of ze heeft misschien mijn genen geërfd, sukkeltje), maar Lina was er heel snel mee weg en vindt het echt leuk. Ook positief: de kinderen lopen best wat af maar zijn er zich niet zozeer van bewust, omdat ze vooral bezig zijn met zoeken. Ze kiezen zelf of ze alleen lopen of met vriendjes, en of ze een ‘schaduw’ (een trainer die wat kan helpen) meenemen of niet.

Ik vind het impressionant om te zien wat voor werk er kruipt in de voorbereiding van die wekelijkse trainingen: iemand moet kaarten maken, verschillende banen in variërende moeilijkheidsgraad en lengte uitdenken, controlepunten gaan ophangen en deze nadien ook weer opruimen. En ik zou – echt waar – best willen helpen, maar jullie begrijpen dat dat gezien mijn totale onbekwaamheid helemaal fout zou lopen. Stel je 40 enthousiaste lopers voor die allemaal gefrustreerd blijven cirkeltjes lopen omdat ze een verkeerd geplaatst controlepunt niet vinden….nee, ik zal wel worstjes bakken op het einde van het seizoen of zo 🙂

Hieronder enkele foto’s van verschillende trainingen. Ik overweeg om stiekem eens zelf de makkelijke banen te gaan doen een dag na de training, misschien kan ik mijn oriëntatie-genen wel herprogrammeren??

Kennismakingstocht, toen deze onwetende moeder er nog van uitging dat oriëntering een wandelsport was. Dit is trouwens in het ‘sportbos’ op een kwartiertje wandelen van onze deur.
De eerste oriënteerder ooit met een rokje aan!
Kaart ontvangen, looplijnen inplannen.
Terwijl de kinderen zweten en zwoegen kunnen wij op wandel, en omdat de plek van de trainingen varieert ontdekken wij regelmatig nieuwe pareltjes.
Controlepunt gevonden, in welke richting ligt het volgende? Dit was een ‘sprintbaan’ waar de controlepunten relatief dicht bij elkaar liggen en snelheid primeert.
Gevonden! Niet blijven stilstaan, massa’s muggen!
Het clubhuis ligt toevallig aan een leuk meer! Volgende keer handdoek mee.

3 Antwoorden op “Wie zoekt….”

  1. En het bestaat in België ook. Weet ik toevallig omdat je op hun website terecht komt als je op zoek gaat naar de website van de beroepsvereniging van de orthopedagogen. Beide vvo 😁. Eigenlijk zou het ook nog iets voor mij zijn.

  2. In zou er heel gestresst van worden 😂; zonde in die zaaaalige omgeving. En dat idee van de worstjes vind ik heel nobel hoor Helga! Wederom zeer tof blogje! 🤗🤗

Een reactie achterlaten op Goedele Reactie annuleren

Je e-mailadres zal niet getoond worden.