Zweden achter de schermen
Andersson. De achternaam van Daniel en de kinderen. En nog enkele andere Zweden. Wij kochten een huis van ene Daniel Andersson. Zijn vrouw, Elisabet Andersson, heeft dezelfde naam als mijn schoonmoeder. Ja, ik vind dat hilarisch en absurd tegelijk.
Nog iets waar ik heel hard mee moet lachen – als enige in de familie: de vroegere eigenaar van ons huis, Daniel Andersson, laat zijn post doorsturen naar zijn nieuwe adres. Rara wat gebeurt er met alle post voor ‘mijn’ Daniel Andersson nu…. 😊 😊 😊
Help. De school van Lina en Maja begint om 8u. 8u! Gelukkig krijgen ze warm eten en moeten we niet in alle vroegte boterhammen staan smeren. De school is al gedaan om kwart over 1, en dan begint ‘fritids’, de naschoolse opvang. Beetje anders dan in België toch wel, want de opvang maakt precies veel meer deel uit van de schooldag en er zijn heel wat activiteiten en ook heel wat personeel. Ik slaag er maar niet in om al die gezichten en namen te onthouden, terwijl iedereen na dag één al heel goed wist wie wij waren 😳 .
Niet onbelangrijk voor onze kinderen – tijdens de opvang zijn er 2 mellanmål-momenten, ‘tussenmaaltijden’ die bestaan uit een volwaardige broodmaaltijd of yoghurt met muesli, en soms pannenkoeken of smoothie… en altijd ook fruit.
Er doen nogal wat verhalen de ronde over scholen in Zweden, maar ik kan er eerlijk gezegd nog niet over oordelen. Het nieuwe schooltje lijkt op het eerste zicht heel leuk, met veel ruimte binnen en buiten (aparte knutselklassen! Een speelbos! Een buitenklas!) en een relaxte sfeer. Het is een klassieke school, dwz met een leerkracht die vooraan in de klas een uitleg geeft aan alle kinderen samen, en da’s anders dan wat onze kinderen gewend zijn – daarover later ongetwijfeld meer.
Ik heb de indruk dat er weinig contact is tussen de ouders onderling, en ook met de leerkrachten hebben we nog niet veel contact gehad. Op dat vlak waren we in ’t Schooltje in België wel wat verwend, denk ik.
Nog wat afwachten dus voor ik kan beslissen wat ik er van vind. De kinderen lijken zich goed aan te passen en dat is op dit moment het belangrijkste. En – ook wel tof – over huiswerk hebben we nog niks gehoord 😎
O ja, de weg naar school… een kleine 5km over een fietspad dat heel de tijd gescheiden is van de straat. We moeten 3 keer oversteken. Onderweg rijden we langs een meer, en een beetje verder langs een brugje over de rivier. De eerste dag zagen we daar een blauwe reiger. Zo mooi, zélfs op dat onchristelijk vroege uur (daar ga ik nog een tijdje over zagen, dat snappen jullie wel)
… ga dan naar de Ikea en koop die ineens leeg. En besef dan een beetje te laat dat het toch wel grote dozen zijn (platte verpakkingen, yeah right!).
Onze bus to the rescue! Beetje Tetris spelen en alles zat er in. Ok, dat klinkt heel eenvoudig en dat was het niet. Terugrijden terwijl Daniel met zijn knieën tegen zijn kin zat, maar wel heel voldaan want die ingenieursstudie heeft toch iets opgebracht .
Wat! Was! Dat! Dat ik nog eens zou smachten naar een spiegel, wie had dat gedacht? In dit geval heb ik het dan wel over de achteruitkijkspiegel van onze volkswagen camper uit 1994 (ik wil hem wel een oldtimer noemen maar…. wat ben ik dan?).
Die spiegel was op 1 van onze laatste dagen in België aangereden en al gebarsten, en is na pakweg 200 km letterlijk gaan vliegen op de Autobahn. En geloof mij vrij als ik zeg dat de resterende kilometers een uitdaging waren. Onze bus was vakkundig volgepropt en door de binnenachteruitkijkspiegel zag ik … een wasmand. Ik heb regelmatig een schietgebedje gedaan, en heb die korte opritten vervloekt, en ik wil niet weten hoeveel Scheisses er naar mij geroepen zijn bij rare manoeuvres.
En dan eindelijk toekomen aan de ferry en daar vriendelijk (nu ja…) verzocht worden om achteruit tot helemaal achterin de laadruimte te rijden. Bleek uitslaan. Zweten. En dan gewoon gaan. Wir schaffen das!
Voorts ging de reis erg vlot 😊 en oh ja, kijk naar onze mooie nieuwe spiegel!
Op deze blog laat ik af en toe iets achter dat een inkijkje geeft in ons leven in Zweden. Geheel op mijn ritme en in mijn stijl. Niks literairs, niks hoogstaands – want daarvoor zijn we niet naar hier gekomen 😊