… ga dan naar de Ikea en koop die ineens leeg. En besef dan een beetje te laat dat het toch wel grote dozen zijn (platte verpakkingen, yeah right!).
Onze bus to the rescue! Beetje Tetris spelen en alles zat er in. Ok, dat klinkt heel eenvoudig en dat was het niet. Terugrijden terwijl Daniel met zijn knieën tegen zijn kin zat, maar wel heel voldaan want die ingenieursstudie heeft toch iets opgebracht .
Wat! Was! Dat! Dat ik nog eens zou smachten naar een spiegel, wie had dat gedacht? In dit geval heb ik het dan wel over de achteruitkijkspiegel van onze volkswagen camper uit 1994 (ik wil hem wel een oldtimer noemen maar…. wat ben ik dan?).
Die spiegel was op 1 van onze laatste dagen in België aangereden en al gebarsten, en is na pakweg 200 km letterlijk gaan vliegen op de Autobahn. En geloof mij vrij als ik zeg dat de resterende kilometers een uitdaging waren. Onze bus was vakkundig volgepropt en door de binnenachteruitkijkspiegel zag ik … een wasmand. Ik heb regelmatig een schietgebedje gedaan, en heb die korte opritten vervloekt, en ik wil niet weten hoeveel Scheisses er naar mij geroepen zijn bij rare manoeuvres.
En dan eindelijk toekomen aan de ferry en daar vriendelijk (nu
ja…) verzocht worden om achteruit tot
helemaal achterin de laadruimte te rijden. Bleek uitslaan. Zweten. En dan
gewoon gaan. Wir schaffen das!
Voorts ging de reis erg vlot 😊 en oh ja, kijk naar onze mooie nieuwe spiegel!