Dikke pluizen stof! Die lagen er met massa’s op deze blog. Alles kraakte en piepte toen ik hier weer eens kwam kijken, zo gaat dat met dingen die (te) lang stilliggen (heb ik van horen zeggen hé). Ineens is het half oktober en zijn we zo maar even een eeuwigheid verder. De zomer die geen normale zomer mocht zijn, was voor ons perfect eigenlijk. Afgezien van nogal wat gedoe om op en vooral terug van onze vakantiebestemming in Sicilië te geraken – vliegen op het hoogtepunt van de coronacrisis, niet ons snuggerste idee – was het een zalige zomer.
Oma op clandestien bezoek in de rode zone!
Sicilië met compagnons
Sicilië met ons 4
En ineens is het dan herfst, en die laat zich hier duidelijk zien en voelen. September was nog een hele mooie maand met veel zon, maar de ochtenden en avonden waren best al kil: van de ene op de andere dag moesten we ’s morgens vroeg voor school ineens mutsen en wanten opgraven waar we die in de lente vakkundig hadden opgeborgen (niet dus). En ook de zalige lange avonden zijn voorbij, jammer, ik kon daar zo van genieten. Maar – wat een kleurenpracht ineens! Elk seizoen zijn charme zeker? Of ik het onder charme kan klasseren weet ik niet goed, maar de kinderen mochten tijdelijk niet meer zonder begeleiding het bos achter de school in, wegens overactieve slangen – adders (jaja, die lieverds die in de diepe Ardennen ook wel eens voorkomen) zijn hier blijkbaar courant. Deze tijd van het jaar zijn ze naarstig op zoek naar een plekje om hun winterslaap door te brengen. Ik duim voor een extra lange en koude versie (maar vraag me dat binnen enkele maanden gerust nog eens, ik heb dan waarschijnlijk mijn kar gekeerd).
En van karren keren gesproken – ik noem het liever voortschrijdend inzicht want dat klinkt zoveel beter 😉- maar ik ben ondertussen bijgedraaid wat de Zweedse corona-aanpak betreft. Wij hebben van iedereen ongetwijfeld het makkelijkste en normaalste leven gehad de voorbije maanden, en voorlopig lijkt het er op alsof we daar niet voor worden afgestraft. Wie wil verhuizen: welkom, er is hier nog wel wat plaats 😊. Ik was trouwens bij een recent blitzbezoekje aan België een beetje in shock over een gebrek aan plaats. Ik wéét dat het in België druk is, ik wéét dat er veel minder plaats is en dat de rand rond Brussel stilaan helemaal volgebouwd geraakt, ik wéét dat er veel meer verkeer is – maar ik vond het bizar om te merken hoe snel mijn brein zich heeft aangepast aan het tegenovergestelde. Voorts wel een topbezoekje! En voor ik klachten krijg van wie we niet gezien hebben: steek het op corona 😉
