Een hele belangrijke factor in onze beslissing om te verhuizen was verkeer. Ja, ik hou zelf van de vrijheid die mijn auto mij geeft, en er zijn weinig dingen die mij gelukkiger maken dan ‘on the road’ te zijn met ons gammel busje, maar neen, wij gebruiken onze auto niet voor elk klein akkefietje en ik ben er absoluut voorstander van om autogebruik aan banden te leggen. In België probeerden we regelmatig de fiets te nemen, en ik leerde de laatste jaren ook veel dingen te voet te doen (lang leve de podcast-ontdekking!!). We voelden echter heel erg de druk van het verkeer rondom ons, want ook al woonden we in het ‘landelijke’ Grimbergen en later in Wolvertem, verkeer met bijhorend lawaai, vuile lucht en stress was nooit ver weg. Stress, want ik ervoer het alsof meer en meer mensen heel gejaagd waren in het verkeer. Stress, omdat de combinatie van kleine kinderen en druk verkeer nooit een topper is, al zeker niet als (sommigen van) die kinderen al kunnen fietsen voor ze deftig kunnen lopen, en techniek en verkeersregels onmogelijk uit te leggen zijn (al zeker niet als die 2 handjes dan ook nog eens de lucht in gaan, ai mijn hart).
Ook: nooit weten wanneer je ergens gaat toekomen door de file – iets wat regelmatig in mijn voordeel speelde, als notoire tijdsoptimist die altijd te laat weet te vertrekken. Of: dan toch eens ruim op tijd vertrekken, zit dat verkeer tegen alle verwachting ineens mee, en ben je veel te vroeg op bestemming. Dan maar een dutje moeten doen in de auto – zalig! Dát mis ik wel 🙂 .
Dát verkeer dus. Dat ken ik nu bijna niet meer. Ik stuur de kinderen met een gerust hart alleen de straat op, want op veel plekken ligt het fiets/voetpad mooi gescheiden van de straat, of kunnen ze binnenwegjes nemen waar geen auto’s kunnen komen.
En nog iets – op die straat staan nauwelijks auto’s geparkeerd. Huizen hebben allemaal een oprit en gebruiken die, ofwel is er een parking voorzien bij een groep huizen/appartementen, waardoor niemand op straat hoeft te parkeren, afgezien van een enkele bezoeker (en mensen lopen hier elkaars deur echt niet plat). Het lijkt banaal, maar ik vind dat top. Geen koning auto die zoveel beschikbare ruimte inpalmt.
stilleven, straat zonder auto 
in het midden van een woonwijk enkele gronden opofferen om parking te voorzien – simpel, maar dat brengt natuurlijk geen €€€ op
En dan de verkeersberichten op de lokale radio…. onlangs was dat mannetje dat de aankondigingen doet heel enthousiast want!! Er was file!! Er waren nl hertjes aan de verkeerde kant van de omheining langs de autostrade geraakt. Chaos! Vertraagd verkeer! Rekening houden met enkele minuten vertraging! Elke dag weer lijkt die kerel teleurgesteld als hij moet melden dat alles vlot gaat, en als iemand ergens een probleem opmerkt , wil die dat dan alsjeblieft melden? 🙂
Ik ben de laatste weken wat gemakzuchtig geworden en maak bij mijn dagelijkse wandeling eigenlijk bijna altijd hetzelfde rondje (terwijl er nog zoveel nieuwe wegjes te ontdekken zijn….) maar kijk, jullie begrijpen waarom ik het niet beu word:
Over dat oriënteren binnenkort meer, want dat is hier dus een echte sport. Tot dan!