Amen 😇

Ik twijfelde lang om hier nu iets te posten. Ik heb hier de voorbije maanden flink laten horen dat ik me ongerust maakte over de Zweedse corona-aanpak. Maar, zoals het cliché wil: alles went. Mijn ongerustheid en frustratie is gaandeweg omgeslagen, en nu kan ik alleen maar megacontent zijn met onze situatie. En vandaar meteen ook de twijfel om hier te berichten, want ik besef heel erg dat voor de meesten van jullie het leven op dit moment veel minder evident is. Ik heb bij velen van jullie gezien dat de voorbije weken lastig, moeilijk, onvoorspelbaar en soms loodzwaar en heftig waren of zijn. Dan komen zwaaien met verhaaltjes over ons leven hier, dat voelt een beetje…in your face. Ok, ik ben niet vies van een beetje stoken en plagen van tijd tot tijd, maar als goeie katholiek (dan toch??) heb ik ook een stevig verankerd schuldbesef. Weet dus dat er nul ironie of leedvermaak schuilt in dit bericht (maar dan wel enkel en alleen in DIT bericht, nadien doe ik weer helemaal mijn zin 🙂 )

Vorig weekend kregen we het leuke nieuws dat Kolmården, het grote dierenpark hier in de buurt, met enkele weken vertraging zijn deuren zou openen. Niet voor het grote publiek, want nee, dat mag nu zélfs hier in Zweden niet 😉 , maar abonnees konden een gratis ticket boeken. Wat was dat een prachtige belevenis! Kolmården is altijd wel tof, maar nu was er heel weinig volk dat dan nog eens helemaal was uitgespreid over dat ruime park. Bij momenten leek het wel een privébezoek. Nergens aanschuiven, nergens dringen, en altijd een perfect zicht van op de eerste rij. Maja en Lina vonden het schitterend, en wij ook. Heerlijk. Verraderlijke lentezon, wel: mijn gekende pandalook is terug van weggeweest. Nee, ik heb daar dus geen skireis voor nodig 🙂

Massa’s bezoekers in de zoo.

Ons huis hier heeft een zwembad, iets wat ik nogal decadent vind, en wat wij eerder een nadeel vinden dan een voordeel: onderhoud! kuisen! pompen aan de praat krijgen en rare ventielen moeten zoeken! stofzuiger in gang krijgen! blaadjes en viezigheid opvissen! etc, en dat allemaal voor een relatief kort zwemseizoen want het is hier pakweg Spanje niet. Maar bon, nu het er ligt kunnen we het maar beter gebruiken. We hopen de komende weken op de grote zwempremière, maar voorlopig schrikt het zomerklaar maken van dat zwembad ons nog een beetje af. Tips of sollicitaties voor de functie van poolboy/poolgirl welkom! Veel betalen kunnen we niet, maar hey, je kan hier op restaurant of op café of naar de winkel of voor wie eens zot wil doen, de kapper…. voordelen die voor jullie nu toch veel meer waard zijn dan harde cash 😉

Wat de zomer zal brengen is nog onzeker – zoals bij iedereen. Onze geplande Italiëreis zal hoogstwaarschijnlijk niet kunnen doorgaan, en dat is balen. Langs de andere kant – ook wat dat betreft zijn er slechtere plekken om ‘vast’ te zitten dan hier. Wij hebben hier in de nabije en iets verder liggende omgeving nog zoveel te ontdekken en te doen dat ik me niet druk kan maken in een staycation, of een ‘svemester’ zoals dat hier heet. Als het weer meezit hebben we hier alles voor de perfecte vakantie. Plaats in overvloed, massa’s meren en bossen, en afgezien van in Stockholm heb ik eigenlijk nog nergens een groep mensen gezien die je zou kunnen definiëren als een massa, dus we zijn safe. Deze goeie katholiek doet alvast een schietgebedje voor een warme, droge zomer!

Heel veel moed voor jullie allemaal! Als ik dan toch al bezig ben, zal ik in dat schietgebedje ineens ook de vraag voor een wonderlijk vaccin meenemen 😉

Van school naar huis, vooral bergaf
Paaspost van vriendinnetje Margaux! feest!
Sushi aan huis geleverd…. door de Zweedse oma, die zich mooi aan onze regels hield en de voorgeschreven afstand bewaarde 🙂
Op restaurant gaan, het voelt nog steeds een beetje clandestien. Merk op hoe ver de tafeltjes uit elkaar staan!

Buitenbeentjes

….want Zweden vaart een andere koers dan de rest van Europa. Ik krijg heel veel vragen van veel van jullie, en ik wou dat ik ze allemaal kon beantwoorden, maar de waarheid is dat ik vaak geen antwoord heb. Ik kan gissen naar het waarom, en kan vertellen hoe het hier aan toe gaat in ons stukje Zweden, maar weet dat dit een heel groot land is, en dat heel veel zaken, waaronder gezondheidszorg, regionaal geregeld worden. Daardoor is de situatie minder eenduidig en minder overzichtelijk dan bv in België.

Dus, even ter verduidelijking: wij zijn niet in lockdown, niet in een hele en niet in een halve. Alles mag in principe openblijven maar openbare evenementen met meer dan 50 personen zijn niet toegelaten (bij mijn weten is dat het enige echte verbod). Scholen, werkplekken, winkels ed vallen niet onder deze regel, en privéfeestjes ook niet, al wordt van iedereen verwacht dat ze hun gezond verstand gebruiken en begrijpen dat uitgebreide feestjes geven nu geen goed idee is. Ze gaan hier heel erg prat op dat gezond verstand en het goeie burgerschap, maar ik vind dat Zweden zich een beetje misplaatst op de borst klopt. Want ok, zoals ik eerder al aangaf werkt dat burgerschap hier beter dan het pakweg in België zou werken, maar nu ook weer niet zó goed. Ja, er is veel minder volk dan anders in restaurants en cafés, en meer en meer mensen doen aan telewerk, maar voorts is het toch business as usual. Omdat dingen niet verboden zijn, is er veel onduidelijkheid, en als iedereen de vrijheid krijgt om zelf een doordacht oordeel te vellen dan is dat oordeel vaak toch niet zo doordacht, surprise surprise.

Ik erger me aan de vaak vage, voorzichtige communicatie van het instituut dat belast is met de coronacrisis, en al helemaal aan de boodschap dat de gemiddelde mens zich niet al te veel zorgen moeten maken ‘want het zijn bijna uitsluitend 70plussers die sterven aan Covid-19’. Oef! (Frappant om te horen dat de mensen die dit land tot hebben uitgebouwd tot het uiterst welvarende, relatief sociaal gelijke land dat Zweden is, blijkbaar verworden tot een fait divers). Ook blijft datzelfde instituut bij gebrek aan voldoende bewijs van het tegendeel verkondigen dat besmetting via mensen die geen symptomen hebben heel onwaarschijnlijk is, en dus wordt er geen rekening mee gehouden, punt. Risky business, als je het mij vraagt, maar wederom, wie ben ik…. 🙂 Ach, ik heb er mij al lang bij neergelegd. Voorlopig geven ‘de cijfers’ mij trouwens ongelijk, want het gaat hier een stuk trager dan in België. En voor deze ene keer zou ik achteraf heel graag mijn ongelijk moeten toegeven, hoe moeilijk mij dat in normale omstandigheden ook valt 🙂

Maar – we zijn ook letterlijk buitenbeentjes, want de lente die al regelmatig eens kwam piepen is nu onmiskenbaar ingezet! De natuur komt tot leven, en natuur hebben we hier in overvloed! Ook onze tuin krijgt stilaan kleur, en nodigt meer en meer uit om buiten te zitten/spelen/werken/wroeten. Heerlijk. Morgen begin ik aan mijn eerste ’trailrun’cursus, waarbij de hypercomfortloper die ik ben (loopband! plat! gezapig tempo, altijd hetzelfde!) moet omgevormd worden tot een volleerd trailrunner, dwz dat ik nadien overal moet kunnen lopen, op smalle paadjes, huppelend over boomwortels en tussen grote stenen, bergop en bergaf, en liefst nog fluitend en met veel plezier. Misschien moet ik mijn verwachtingen onderweg een beetje bijstellen, heel misschien.

Spijtig genoeg ben ik op nog een ander vlak een buitenbeentje WANT IK GA GEEN LEKKERE CHOCOLADEPAASEIEREN KUNNEN ETEN. Klagen jullie maar steen en been over jullie ophokplicht, maar vraag jullie af wie nu eigenlijk écht het slechtste af is 😉 Pasen wordt hier gevierd en het eitjesthema is alom tegenwoordig, maarrrrrrr…. vooral in snoepvorm, en marsepein (dat is nu toch echt wintersnoep?!). Ooooh ik kan alleen maar dromen van kilo’s milka-eitjes…. dus ja, ik ben toch ook een béétje te beklagen, zullen we dat afspreken? 🙂

Nu ik eindelijk de weg ken in het park dicht bij ons huis kunnen we ook al eens van de paadjes afwijken. Welkom in de geheime tuin van Maja en Lina.
1 jaar geleden! En eigenlijk zou ik NU met deze bende ook weer op de skipiste staan. Helaas, er is iets tussengekomen. Volgend jaar een extra goeie editie!